Co to jest technologia GSM: architektura i jej zastosowania

Cyfrowa technologia komórkowa, taka jak GSM (Global System for Mobile Communication), jest wykorzystywana do przesyłania danych komórkowych oraz usług głosowych. Koncepcja ta została wdrożona w Bell Laboratories przy użyciu mobilnego systemu radiowego w 1970 r. Jak sugeruje nazwa, jest to nazwa grupy normalizacyjnej, która została utworzona w 1982 r. W celu stworzenia ogólnego europejskiego standardu telefonii komórkowej. Technologia ta posiada ponad 70% udziału w rynku abonentów cyfrowej telefonii komórkowej na całym świecie. Ta technologia została opracowana przy użyciu technologii cyfrowej. Obecnie technologia GSM obsługuje ponad 1 miliard abonentów telefonii komórkowej na całym świecie w powyższych 210 krajach. Ta technologia zapewnia usługi głosowe i danych od podstawowych do złożonych. W tym artykule omówiono przegląd technologii GSM.

Co to jest technologia GSM?

GSM to modem do komunikacji mobilnej oznacza globalny system komunikacji mobilnej (GSM). Idea GSM została opracowana w Bell Laboratories w 1970 roku. Jest to szeroko stosowany system komunikacji mobilnej na świecie. GSM to otwarta i cyfrowa technologia komórkowa wykorzystywana do przesyłania mobilnych usług głosowych i danych, działająca w pasmach częstotliwości 850 MHz, 900 MHz, 1800 MHz i 1900 MHz.

Technologia GSM została opracowana jako system cyfrowy wykorzystujący do celów komunikacyjnych technikę wielodostępu z podziałem czasu (TDMA). GSM digitalizuje i redukuje dane, a następnie przesyła je kanałem z dwoma różnymi strumieniami danych klienta, każdy w swoim własnym przedziale czasowym. System cyfrowy ma możliwość przesyłania danych z szybkością od 64 kb / s do 120 Mb / s.

Modem GSM

W systemie GSM istnieją różne rozmiary komórek, takie jak komórki makro, mikro, piko i parasolowe. Każda komórka różni się w zależności od domeny implementacji. Istnieje pięć różnych rozmiarów komórek w sieci GSM: makro, mikro, piko i parasolka. Obszar pokrycia każdej komórki różni się w zależności od środowiska implementacji.

Technika wielodostępu z podziałem czasu (TDMA) polega na przypisywaniu różnych szczelin czasowych każdemu użytkownikowi na tej samej częstotliwości. Może łatwo dostosować się do transmisji danych i komunikacji głosowej i może przenosić szybkość transmisji danych od 64 kb / s do 120 Mb / s.

Architektura technologii GSM

Główne elementy architektury GSM obejmują następujące elementy.

Architektura technologii GSM

• Podsystem sieci i przełączania (NSS)
• Podsystem stacji bazowych (BSS)
• Stacja mobilna (MS)
• Podsystem Eksploatacji i Wsparcia (OSS)

Podsystem przełączania sieci (NSS)

W architekturze systemu GSM obejmuje różne elementy, które są często nazywane systemem / siecią szkieletową. W tym przypadku jest to w zasadzie sieć danych obejmująca różne jednostki, które zapewniają główne sterowanie, a także łączenie całego systemu sieci komórkowej. Sieć bazowa obejmuje główne elementy, które omówiono poniżej.

Mobilne centrum przełączania (MSC)

Mobilne centrum przełączania lub MSC jest kluczowym elementem w regionie sieci rdzeniowej architektury sieci GSM. To centrum przełączania usług mobilnych działa jak standardowy węzeł komutacyjny w sieci ISDN, w przeciwnym razie PSTN, jednak zapewnia również dodatkową funkcjonalność umożliwiającą obsługę potrzeb użytkowników mobilnych, takich jak uwierzytelnianie, rejestracja, przekazywanie połączeń między MSC, lokalizacja i kierowanie połączenia do abonent telefonu komórkowego.

Zapewnia również przewagę w kierunku publicznej komutowanej sieci telefonicznej, dzięki czemu rozmowy telefoniczne mogą być łączone z sieci telefonu komórkowego na telefon stacjonarny. Zapewniono interfejsy do innych serwerów centrów telefonii komórkowej w celu umożliwienia wykonywania połączeń mobilnych do telefonów komórkowych w różnych sieciach.

Rejestr lokalizacji domu (HLR)

Ta baza danych HLR zawiera informacje administracyjne, jak każdy abonent z jego poprzednio zidentyfikowaną lokalizacją. W ten sposób sieć GSM może łączyć wywołania z odpowiednią stacją bazową przełącznika ruchomego. Gdy operator włączy swój telefon, a następnie telefon zarejestruje się w sieci, aby prawdopodobnie zdecydować, która stacja bazowa się komunikuje, aby połączenia przychodzące mogły być prawidłowo połączone.

Nawet gdy telefon jest włączony, ale nieaktywny, rejestruje się ponownie, aby upewnić się, że sieć HLR reaguje na swoją najnowszą lokalizację. Dla każdej sieci istnieje jeden HLR, mimo że może on być rozproszony w różnych ośrodkach podrzędnych z przyczyn operacyjnych.

Rejestr lokalizacji gości (VLR)

VLR zawiera preferowane informacje, które są odbierane z sieci HLR, aby zezwolić na preferowane usługi dla oddzielnego abonenta. Rejestr lokalizacji gości może być wykonywany jako oddzielna jednostka, jednak zwykle jest realizowany jako istotny element MSC, przed indywidualną jednostką. W ten sposób dostęp jest zakończony szybciej i wygodniej.

Rejestr identyfikacyjny sprzętu (EIR)

EIR (rejestr identyfikacyjny sprzętu) to jednostka, która podejmuje decyzję, czy określone mobilne narzędzie połowowe może być dozwolone w sieci. Każde urządzenie mobilne zawiera numer identyfikowany, taki jak IMEI lub międzynarodowy identyfikator urządzenia mobilnego.

Tak więc ten numer IMEI jest ustalony na urządzeniu mobilnym i jest weryfikowany przez sieć podczas rejestracji. Zależy to głównie od informacji, które są przechowywane w EIR, a do urządzenia mobilnego można przypisać jeden z 3 warunków, które dopuszczają w sieci, zablokowany dostęp, w przeciwnym razie obserwowane w przypadku problemów.

Centrum uwierzytelniania (AuC)

AuC (centrum uwierzytelniania) to chroniony plik, który zawiera tajny klucz na karcie SIM użytkownika. AuC służy głównie do weryfikacji i kodowania w kanale radiowym.

Gateway Mobile Switching Center (GMSC)

GMSC / Gateway Mobile Switching Center to koniec, do którego połączenie kończące ME jest głównie połączone bez żadnej informacji o miejscu MS. GMSC uzyskuje numer mobilny stacji ruchomej (MSRN) z MSISDN w oparciu o HLR i łączy połączenie w kierunku dokładnie odwiedzanego MSC. Podział „MSC” w nazwie GMSC jest mylący, ponieważ proces bramy nie wymaga żadnego łączenia w kierunku MSC.

Bramka SMS (SMS-G)

Bramka SMS lub SMS-G są używane razem do wyjaśnienia dwóch bramek SMS w standardach GSM. Te bramy kontrolują komunikaty kierowane w odmienny sposób.

Mobilne centrum przełączania bramy usług krótkich wiadomości (SMS-GMSC) jest wykorzystywane do przesyłania krótkich wiadomości do ME. Inter-Working Mobile Switching Center (SMS-IWMSC) służy do przesyłania krótkich wiadomości tworzonych za pośrednictwem sieci komórkowej. Główna rola SMS-GMSC jest związana z GMSC, ale SMS-IWMSC oferuje stały dostęp do Centrum SMS.

Jednostki te były głównymi jednostkami używanymi w sieci technologii GSM. Zwykle znajdowały się w tej samej lokalizacji, jednak często ogólna sieć środkowa była transmitowana po całym kraju, niezależnie od lokalizacji sieci. W przypadku awarii da to pewną elastyczność.

Podsystem stacji bazowej (BSS)

Działa jako interfejs między stacją mobilną a podsystemem sieci. Składa się z bazowej stacji nadawczo-odbiorczej, która zawiera nadajniki-odbiorniki radiowe i obsługuje protokoły komunikacji z telefonami komórkowymi. Składa się również z kontrolera stacji bazowej, który steruje stacją bazową nadawczo-odbiorczą i działa jako interfejs między stacją mobilną a ruchomą centralą rozdzielczą.

Podsystem sieciowy zapewnia podstawowe połączenie sieciowe ze stacjami ruchomymi. Podstawową częścią podsystemu sieciowego jest centrum komutacji usług mobilnych, które zapewnia dostęp do różnych sieci, takich jak ISDN, PSTN itp. Składa się również z rejestru abonentów macierzystych i rejestru abonentów gości, które zapewniają routing połączeń i funkcje roamingu GSM.

Zawiera również rejestr identyfikacyjny sprzętu, który utrzymuje konto całego urządzenia mobilnego, przy czym każdy telefon komórkowy jest identyfikowany za pomocą własnego numeru IMEI. IMEI oznacza międzynarodową tożsamość sprzętu mobilnego.

Sekcja BSS lub podsystemu stacji bazowej architektury sieci GSM drugiej generacji jest w zasadzie połączona z telefonami komórkowymi w sieci. Ten podsystem zawiera dwa elementy, które omówiono poniżej.

Bazowa stacja nadawczo-odbiorcza (BTS)

BTS (Bazowa stacja nadawczo-odbiorcza), która jest wykorzystywana w sieci GSM, obejmuje radio Tx, Rx i powiązane anteny do nadawania, odbierania i bezpośredniej rozmowy przez telefony komórkowe. Ta stacja jest ważnym elementem dla każdej komórki i komunikuje się z telefonami komórkowymi, a interfejs między nimi jest identyfikowany jako interfejs Um z powiązanymi protokołami.

Kontroler stacji bazowej (BSC)

BSC (kontroler stacji bazowej) służy do odwrócenia następnej fazy w technologii GSM. Ten kontroler jest używany do sterowania zbiorem bazowych stacji nadawczo-odbiorczych i często jest umieszczony w jednej ze stacji nadawczo-odbiorczych w grupie. Ten kontroler zarządza zasobami radia, aby kontrolować różne elementy, takie jak przekazywanie w kolekcji BTS, przypisuje kanały. Komunikuje się z bazowymi stacjami nadawczo-odbiorczymi przez interfejs Abis.

Element podsystemu w stacji bazowej sieci GSM wykorzystuje technologię dopuszczalną drogą radiową, aby umożliwić wielu operatorom równoczesne korzystanie z systemu. Każdy kanał obsługuje do 8 operatorów, umożliwiając stacji bazowej obejmowanie różnych kanałów, dzięki czemu w każdej stacji bazowej można by pomieścić ogromną liczbę operatorów.

Są one starannie lokalizowane przez dostawcę sieci, aby umożliwić pokrycie całego obszaru. Ten obszar może być otoczony stacją bazową, którą często nazywa się komórką. Ponieważ nie jest możliwe zatrzymanie nakładania się sygnałów na pobliskie komórki, a kanały, które są używane w pojedynczej komórce, nie są wykorzystywane w następnej.

Stacja mobilna

Jest to telefon komórkowy, który składa się z nadajnika-odbiornika, wyświetlacza i procesora i jest sterowany przez kartę SIM działającą w sieci.

MS (stacje mobilne) lub ME (urządzenia mobilne) są najczęściej identyfikowane za pomocą telefonów komórkowych, w przeciwnym razie telefony komórkowe, które są częścią sieci komórkowej GSM n / w, którą obserwuje i obsługuje operator. Obecnie ich rozmiar radykalnie się zmniejszył, a poziom funkcjonalności bardzo się zwiększył. I jeszcze jedną korzyścią jest to, że czas wśród podopiecznych drastycznie się wydłużył. Telefon komórkowy składa się z różnych elementów, chociaż dwa podstawowe elementy to sprzęt i karta SIM.

Sprzęt obejmuje główne elementy telefonu komórkowego, takie jak obudowa, wyświetlacz, bateria i elektronika wykorzystywana do wytwarzania sygnału i przetwarzania nadawanego odbiornika danych.
Stacja mobilna zawiera numer zwany IMEI. Można to ustawić na telefonie komórkowym podczas produkcji i nie można go modyfikować.

Sieć uzyskuje do niego dostęp podczas rejestracji, aby sprawdzić, czy sprzęt został zgłoszony jako skradziony.

Karta SIM (Subscriber Identity Module) zawiera dane, które nadają użytkownikowi tożsamość w stosunku do sieci. Zawiera również różne informacje, takie jak numer zwany IMSI (międzynarodowy numer abonenta mobilnego). Gdy ten IMSI jest używany na karcie SIM, użytkownik telefonu komórkowego może po prostu zmieniać telefony komórkowe, przenosząc kartę SIM z jednego telefonu komórkowego na inny.

Tak więc zmiana telefonu komórkowego jest łatwa bez zmiany tego samego numeru telefonu komórkowego, co oznacza, że ​​ludzie często się poprawiali, co stanowi dodatkowy strumień dochodów dla dostawców sieci i służy do zwiększenia całkowitego zwycięstwa finansowego GSM.

Podsystem Eksploatacji i Wsparcia (OSS)

Podsystem wspomagania eksploatacji (OSS) jest częścią kompletnej architektury sieci GSM. Jest to połączone z komponentami NSS i BSC. Ten OSS jest używany głównie do sterowania siecią GSM i obciążeniem ruchem BSS. Należy zauważyć, że gdy liczba stacji BS wzrasta w wyniku skalowania populacji abonentów, to niektóre z zadań konserwacyjnych są przenoszone do bazowych stacji nadawczo-odbiorczych, tak że można zmniejszyć koszt posiadania systemu.

Architektura sieci GSM 2G opiera się głównie na logicznej technice działania. Jest to bardzo proste w porównaniu z obecnymi architekturami sieci telefonii komórkowej, które wykorzystują jednostki definiowane programowo, aby umożliwić niezwykle elastyczne działanie. Ale architektura 2G GSM zademonstruje podstawowe funkcje głosowe i operacyjne, które są wymagane, oraz sposób ich zestawienia. Gdy system GSM jest cyfrowy, sieć jest siecią danych.

Cechy modułu GSM

Cechy modułu GSM obejmują następujące elementy.

• Poprawiona wydajność widma
• Roaming międzynarodowy
• Zgodność z siecią cyfrową z integracją usług (ISDN)
• Wsparcie dla nowych usług.
• Zarządzanie książką telefoniczną na karcie SIM
• Numer ustalony (FDN)
• Zegar czasu rzeczywistego z zarządzaniem alarmami
• Wysokiej jakości mowa
• Używa szyfrowania, aby zwiększyć bezpieczeństwo połączeń telefonicznych
• Usługa krótkich wiadomości (SMS)

Standardowe strategie bezpieczeństwa dla systemu GSM sprawiają, że jest to najbezpieczniejszy obecnie dostępny standard telekomunikacyjny. Chociaż poufność połączenia i utajnienie abonenta GSM jest zapewnione tylko na kanale radiowym, jest to ważny krok w kierunku pełnego bezpieczeństwa.

Modem GSM

Modem GSM to urządzenie, które może być telefonem komórkowym lub modemem, które może być używane do komunikacji w sieci z komputerem lub innym procesorem. Modem GSM wymaga obsługi karty SIM i działa w zasięgu sieci subskrybowanym przez operatora sieci. Można go podłączyć do komputera za pomocą połączenia szeregowego, USB lub Bluetooth.

Modem GSM może być również standardowym telefonem komórkowym GSM z odpowiednim kablem i sterownikiem programowym do podłączenia do portu szeregowego lub portu USB w komputerze. Modem GSM jest zwykle lepszy od telefonu komórkowego GSM. Modem GSM ma szeroki zakres zastosowań w terminalach transakcyjnych, zarządzaniu łańcuchem dostaw, aplikacjach bezpieczeństwa, stacjach pogodowych i zdalnym rejestrowaniu danych w trybie GPRS.

Działanie modułu GSM

Z poniższego obwodu modem GSM należycie połączony z MC poprzez przesuwnik poziomu IC Max232. Modem GSM zamontowany na karcie SIM po odebraniu komendy numerycznej przez SMS z dowolnego telefonu komórkowego przesyła te dane do MC poprzez komunikację szeregową. Podczas wykonywania programu modem GSM otrzymuje polecenie „STOP” w celu wywołania wyjścia w MC, którego punkt styku służy do wyłączania wyłącznika zapłonu.

Polecenie wysłane w ten sposób przez użytkownika opiera się na powiadomieniu otrzymanym przez niego za pośrednictwem modemu GSM „ALERT” - zaprogramowanej wiadomości tylko wtedy, gdy wejście jest obniżone. Cała operacja jest wyświetlana na wyświetlaczu LCD 16 × 2.

Obwód modemu GMS

Aplikacje technologii GSM

Zastosowania technologii GSM obejmują:

Inteligentna technologia GSM dla automatyki i bezpieczeństwa

W dzisiejszych czasach mobilny terminal GSM stał się jednym z przedmiotów, które są stale z nami. Podobnie jak nasz portfel / portmonetka, klucze czy zegarek, mobilny terminal GSM zapewnia nam kanał komunikacyjny, który umożliwia nam komunikację ze światem. Wymóg, aby osoba była osiągalna lub zadzwoniła do kogokolwiek w dowolnym momencie, jest bardzo pociągająca.

Projekt ten, jak sama nazwa wskazuje, opiera się na technologii sieci GSM do przesyłania wiadomości SMS od nadawcy do odbiorcy. Wysyłanie i odbieranie SMS-ów służy do wszechobecnego dostępu do urządzeń i umożliwia kontrolę naruszeń w domu. System proponuje dwa podsystemy. Podsystem sterowania urządzeniami umożliwia użytkownikowi zdalne sterowanie urządzeniami gospodarstwa domowego, a podsystem alarmowy zapewnia automatyczne monitorowanie bezpieczeństwa.

System jest w stanie poinstruować użytkowników za pośrednictwem wiadomości SMS z określonego numeru komórki, aby zmienić stan urządzenia gospodarstwa domowego zgodnie z potrzebami i wymaganiami użytkownika. Drugim aspektem jest alert bezpieczeństwa, który jest osiągany w taki sposób, że po wykryciu włamania system umożliwia automatyczne generowanie SMS-ów, ostrzegających użytkownika przed zagrożeniem bezpieczeństwa.

Technologia GSM pozwoli na komunikację w dowolnym miejscu, o każdej porze iz każdym. Funkcjonalna architektura GSM wykorzystująca zasady inteligentnej sieci i jej ideologia, która zapewnia rozwój GSM, jest pierwszym krokiem w kierunku prawdziwego systemu komunikacji osobistej, który ma wystarczającą standaryzację, aby zapewnić kompatybilność.

Aplikacje GSM w usługach medycznych

Rozważ dwie sytuacje, jak poniżej

• Osoba jest ciężko ranna lub zachorowała i wymaga natychmiastowej pomocy. Jedyne, co ma on lub osoba mu towarzysząca, to telefon komórkowy.
• Pacjent zostaje wypisany ze szpitala i myśli o odpoczynku w swoim domu, ale nadal musi udawać się do szpitala na regularne kontrole. Może mieć telefon komórkowy, a także niektóre medyczne czujniki, takie jak urządzenia do monitorowania zdrowia.

W obu sytuacjach jedynym sposobem, który może zapewnić rozwiązanie, jest użycie systemu komunikacji mobilnej. Innymi słowy, korzystając z technologii komunikacyjnych, każda sytuacja taka jak powyższa może być rozwiązana po prostu poprzez przesłanie danych pacjenta przez sieć komunikacyjną i odebranie ich i przetworzenie w sekcji odbiorczej - w ośrodku zdrowia lub w domu lekarza.

Lekarz po prostu monitoruje dane pacjenta i przekazuje mu instrukcje (w 1^śwprzypadku) tak, aby mógł przynajmniej podjąć pewne środki ostrożności przed ostatecznym dotarciem do szpitala i 2^ndCase monitoruje wyniki badań pacjenta iw przypadku jakichkolwiek nieprawidłowości podejmuje kolejny krok do dalszego leczenia.

Cała ta sytuacja to usługi telemedyczne. Z systemu telemedycznego można korzystać na jeden z trzech sposobów.

• Korzystanie z wideokonferencji, podczas której pacjenci siedzący w jednym miejscu mogą mieć bezpośrednią interakcję z personelem medycznym i odpowiednio kontynuować proces leczenia.
• Korzystając z czujników monitorujących stan zdrowia, które na bieżąco informują o stanie zdrowia pacjenta i odpowiednio kierują personelem medycznym do kontynuowania leczenia.
• Przekazując pozyskane dane medyczne i przekazując pozyskane dane do konsultacji i przetwarzania.

W przypadku powyższych trzech sposobów używana jest technika komunikacji bezprzewodowej. Usługi medyczne wymagają wielu sposobów uzyskiwania dostępu do przechowywanych zasobów. Mogą to być medyczne bazy danych lub hosty online z urządzeniami, które mogą pomóc w odzyskaniu i monitorowaniu stanu zdrowia pacjentów. Różne opcje dostępu to sieć szerokopasmowa, przez media o średniej przepustowości i wąskopasmowa przez GSM.

Zalety technologii GSM w systemie telemedycyny są następujące.

• Jest to bardziej opłacalne.
• Odbiorniki GSM są szeroko dostępne - telefony komórkowe i modemy GSM
• Ma dużą prędkość przesyłania danych.

Podstawowy system telemedyczny

Podstawowy System telemedyczny składa się z 4 modułów:

• Oddział Pacjenta : Zbiera informacje od pacjenta, wysyła je jako sygnał analogowy lub konwertuje na sygnał cyfrowy, steruje przepływem danych i przesyła je. Zasadniczo składa się z różnych czujników medycznych, takich jak czujnik bicia serca, monitor ciśnienia krwi, monitor temperatury skóry, czujnik spirometryczny itp., Które generują sygnał elektryczny i wysyła te sygnały do ​​procesora lub kontrolera (mikrokontrolera lub komputera) w celu dalszego przetwarzania sygnały, a następnie przesyła wyniki przez bezprzewodową sieć komunikacyjną.
• Sieć komunikacyjna : Służy do zabezpieczenia danych i transmisji danych. Wykorzystywana jest technologia GSM, która wykorzystuje stacje mobilne, podstacje bazowe i systemy sieciowe. Stacja mobilna składa się z podstawowego mobilnego punktu dostępowego lub telefonu komórkowego i łączy telefony komórkowe z siecią GSM w celu komunikacji.
• Jednostka odbiorcza / strona serwera : Jest to zasadniczo system opieki zdrowotnej, w którym zainstalowany jest modem GSM, który odbiera i dekoduje sygnały oraz wysyła je do jednostki prezentacyjnej.
• Jednostka prezentacji : Zasadniczo to procesor konwertuje otrzymane dane do dobrze zdefiniowanego formatu i przechowuje je, aby lekarze mogli je regularnie monitorować, a wszelkie informacje zwrotne do klienta mogą być wysyłane SMS-em z modemu GSM.

Prosty system telemedyczny

Podstawowy system telemedyczny można przedstawić w uproszczony sposób. Składa się z dwóch jednostek - nadajnika i odbiornika. Jednostka nadajnika przesyła sygnał wejściowy czujnika, a jednostka odbiornika odbiera to wejście, aby kontynuować dalsze przetwarzanie.

Poniżej podano przykład prostego systemu telemedycznego do monitorowania tętna pacjenta i odpowiedniego przetwarzania danych.

Nadajnik systemu telemedycznego wykorzystujący technologię GSM

W module nadajnika czujnik bicia serca (który składa się ze źródła emitującego światło, którego emitowane światło jest modulowane, gdy przechodzi przez ludzką krew) przetwarza dane uzyskane z ludzkiego ciała i przekształca je w impulsy elektryczne. Mikrokontroler odbiera te impulsy i przetwarza je w celu obliczenia częstotliwości bicia serca i wysyła te obliczone dane do jednostki medycznej za pośrednictwem modemu GSM. Modem GSM jest połączony z mikrokontrolerem za pomocą układu scalonego Max 232.

Odbiornik systemu telemedycznego wykorzystujący technologię GSM

W jednostce odbiorczej modem GSM odbiera dane i przekazuje je do mikrokontrolera. Mikrokontroler odpowiednio analizuje otrzymane dane z danymi z komputera i wyświetla wynik na wyświetlaczu LCD. Monitorowanie pacjenta można przeprowadzić na podstawie wyniku wyświetlanego na wyświetlaczu przez personel medyczny, aby można było rozpocząć wymaganą procedurę leczenia.

Praktyczne przykłady technologii GSM w medycynie

W praktyce technologia GSM jest wykorzystywana w następujących dziedzinach.

Kapsułki AT&T Vitality GlowCaps

Są to butelki z pigułkami, które po prostu przypominają pacjentowi o przyjęciu leków. Składa się z licznika czasu, który jest ustawiony na czas zażywania pigułek przez pacjenta, a następnie ustawia nasadkę tak, aby świeciła i uruchamia brzęczyk, a następnie dzwoni na telefon komórkowy pacjenta za pomocą technologii GSM. Za każdym otwarciem butelki sporządzany jest zapis.

System USG Mobisante Mobius SP1

Składa się z mobilnej sondy ultradźwiękowej podłączonej do smartfona i przesyła ręczne obrazowanie ultrasonograficzne do dowolnego odległego miejsca za pośrednictwem GSM.

System ciągłego monitorowania poziomu glukozy (CGM) Dexcom Seven Plus

Służy do monitorowania poziomu glukozy we krwi pacjentów i przekazywania ich lekarzowi. Składa się z czujnika umieszczonego pod skórą, który w sposób ciągły monitoruje poziom glukozy we krwi i przesyła je do odbiornika (telefonu komórkowego) w częstych odstępach czasu.

Przyszły zakres GSM w usługach medycznych

Zgodnie z niedawnym badaniem przeprowadzonym przez PricewaterhouseCoopers dla Stowarzyszenia GSM, organizacji branżowej reprezentującej prawie 800 światowych operatorów telefonii komórkowej w 219 krajach, usługi z obsługą GSM staną się częścią systemu opieki zdrowotnej do 2017 r., Tworząc globalny rynek 23 bilion dolarów.

Teraz pośród tych wszystkich GSM technologia jest najczęściej stosowaną opcją ze względu na jej ogromną popularność, lepszą wydajność widmową i niski koszt wdrożenia.