Wyjaśnienie podstawowych obwodów i parametrów wzmacniacza operacyjnego

W poniższym artykule omówimy główne parametry wzmacniacza operacyjnego i powiązane podstawowe obwody aplikacyjne wzmacniacza operacyjnego z równaniami, w celu rozwiązania ich określonych wartości składowych.

Wzmacniacze operacyjne (wzmacniacze operacyjne) to wyspecjalizowany typ układu scalonego, który zawiera bezpośrednio sprzężony wzmacniacz o wysokim wzmocnieniu z ogólną charakterystyką odpowiedzi regulowaną przez sprzężenie zwrotne.

Wzmacniacz operacyjny wywodzi swoją nazwę od tego, że może wykonywać szeroki zakres obliczeń matematycznych. Ze względu na swoją reakcję wzmacniacz operacyjny jest również znany jako liniowy układ scalony i jest podstawowym elementem wielu systemów analogowych.

Wzmacniacz operacyjny charakteryzuje się wyjątkowo wysokim wzmocnieniem (prawdopodobnie zbliżającym się do nieskończoności), które można regulować za pomocą sprzężenia zwrotnego. Dodanie kondensatorów lub cewek indukcyjnych do sieci sprzężenia zwrotnego może skutkować wzmocnieniem, które zmienia się wraz z częstotliwością, wpływając na ogólny stan działania układu scalonego.

Jak pokazano na powyższym rysunku, podstawowy wzmacniacz operacyjny to urządzenie z trzema terminalami, posiadające dwa wejścia i jedno wyjście. Zaciski wejściowe są klasyfikowane jako „odwracające” lub „nieodwracające”.

Parametry wzmacniacza operacyjnego

Przy zasilaniu równym napięciem wejściowym wyjście idealnego wzmacniacza operacyjnego, czyli „wzmacniacza operacyjnego”, wynosi zero, czyli „0 woltów”.

VIN 1 = VIN 2 daje VOUT = 0

Praktyczne wzmacniacze operacyjne mają niedokładnie zbalansowane wejście, powodujące nierównomierne prądy polaryzacji przepływające przez zaciski wejściowe. Aby zrównoważyć wyjście wzmacniacza operacyjnego, między dwoma zaciskami wejściowymi musi być zapewnione napięcie niezrównoważenia wejściowego.

1) Wejście prądu polaryzacji

Gdy wyjście jest zbalansowane lub gdy V _{NA ZEWNĄTRZ} = 0, prąd polaryzacji wejścia (I _B ) jest równy połowie sumy poszczególnych prądów wchodzących do dwóch połączeń wejściowych. Często jest to bardzo mała liczba; na przykład ja _B = 100 nA jest wartością normalną.

2) prąd przesunięcia wejściowego

Różnica pomiędzy każdym pojedynczym prądem docierającym do zacisków wejściowych jest znana jako prąd przesunięcia wejściowego (I _ten ). Ponownie, często ma on wyjątkowo niską wartość; na przykład wspólną wartością jest I _ten = 10 nA.

3) Wejściowe napięcie niezrównoważenia

Aby utrzymać zrównoważony wzmacniacz operacyjny, wejściowe napięcie niezrównoważenia V _ten należy zastosować na zacisku wejściowym. Zwykle wartość V _ten wynosi = 1 mV.

Wartości I _ten i V _ten może zmieniać się wraz z temperaturą, a ta zmiana jest określana jako I _ten dryf i V _ten dryf, odpowiednio.

4) Współczynnik odrzucenia zasilania (PSRR)

Stosunek zmiany wejściowego napięcia niezrównoważenia do odpowiedniej zmiany napięcia zasilania jest znany jako współczynnik odrzucenia zasilania lub PSRR. Często mieści się to w zakresie od 10 do 20 uV/V.

Dodatkowe parametry wzmacniaczy operacyjnych, które można wymienić, to:

5) Wzmocnienie pętli otwartej/ Wzmocnienie pętli zamkniętej

Wzmocnienie w pętli otwartej odnosi się do wzmocnienia wzmacniacza operacyjnego bez obwodu sprzężenia zwrotnego, podczas gdy wzmocnienie w pętli zamkniętej odnosi się do wzmocnienia wzmacniacza operacyjnego z obwodem sprzężenia zwrotnego. Jest ogólnie przedstawiany jako A _d .

6) Współczynnik odrzucenia w trybie wspólnym (CMRR)

Jest to stosunek sygnału różnicowego do sygnału w trybie wspólnym i służy jako miara wydajności wzmacniacza różnicowego. Do wyrażenia tego stosunku używamy decybeli (dB).

7) Szybkość zabicia

Szybkość narastania to szybkość, z jaką napięcie wyjściowe wzmacniacza zmienia się w warunkach dużego sygnału. Jest reprezentowany za pomocą jednostki V/us.

Podstawowe obwody aplikacyjne wzmacniacza operacyjnego

W kolejnych akapitach poznamy kilka ciekawych podstawowych układów wzmacniaczy operacyjnych. Każdy z podstawowych projektów jest wyjaśniony za pomocą wzorów w celu rozwiązania ich wartości i cech składowych.

WZMACNIACZ LUB BUFOR

Obwód wzmacniacza odwracającego lub falownika można zobaczyć na rysunku 1 powyżej. Wzmocnienie obwodu wyraża się wzorem:

Wyłączony = - R2/R1

Zauważ, że wzmocnienie jest ujemne, co wskazuje, że obwód działa jako wtórnik napięciowy odwracający fazę, jeśli dwie rezystancje są równe (tj. R1 = R2). Wyjście byłoby identyczne z wejściem, z odwróconą polaryzacją.

W rzeczywistości rezystory można usunąć w celu uzyskania jedności wzmocnienia i zastąpić bezpośrednimi zworami, jak pokazano na rys. 2 poniżej.

Jest to możliwe, ponieważ w tym obwodzie R1 = R2 = 0. Zazwyczaj R3 jest usuwany z obwodu wtórnika odwracającego napięcia.

Wyjście wzmacniacza operacyjnego wzmocni sygnał wejściowy, jeśli R1 jest mniejsze niż R2. Na przykład, jeśli R1 wynosi 2,2 K, a R1 wynosi 22 K, wzmocnienie można wyrazić jako:

Wył. = - 22 000/2 200 = -10

Symbol ujemny oznacza odwrócenie fazy. Polaryzacja wejścia i wyjścia jest odwrócona.

Dzięki temu, że R1 jest większy niż R2, ten sam obwód może również osłabiać (zmniejszać siłę) sygnału wejściowego. Na przykład, jeśli R1 wynosi 120 K, a R2 wynosi 47 K, wzmocnienie obwodu będzie z grubsza:

Wyłączony = 47 000/120000 = - 0,4

Ponownie, polaryzacja wyjścia jest odwrotnością polaryzacji wejścia. Chociaż wartość R3 nie jest szczególnie ważna, powinna być mniej więcej równa równoległej kombinacji R1 i R2. Który jest:

R3 = (R1 x R2)/(R1 + R2)

Aby to zademonstrować, rozważmy nasz poprzedni przykład, gdzie R1 = 2,2 K i R2 = 22 K. Wartość R3 w tej sytuacji powinna wynosić w przybliżeniu:

R3 = (2200 x 22000)/(2200 + 22000) = 48 400 000/24 ​​200 = 2000 Ω

Możemy wybrać najbliższą standardową wartość rezystancji dla R3, ponieważ dokładna wartość nie jest konieczna. W tym przypadku można zastosować rezystor 1,8 K lub 2,2 K.

Odwrócenie fazy wytworzone przez obwód na rys. 2 może być niedopuszczalne w kilku sytuacjach. Aby użyć wzmacniacza operacyjnego jako wzmacniacza nieodwracającego (lub jako zwykłego bufora), podłącz go, jak pokazano na rys. 3 poniżej.

Wzmocnienie w tym obwodzie wyraża się w następujący sposób:

Wył. = 1 + R2/R1

Wyjście i wejście mają tę samą polaryzację i są w fazie.

Pamiętaj, że wzmocnienie musi zawsze wynosić minimum 1 (jedność). Nie jest możliwe tłumienie (redukcja) sygnałów za pomocą obwodu nieodwracającego.

Wzmocnienie obwodu będzie stosunkowo silniejsze, jeśli wartość R2 będzie znacznie większa niż R1. Na przykład, jeśli R1 = 10 K i R2 = 47 K, wzmocnienie wzmacniacza operacyjnego będzie takie, jak podano poniżej:

Wył. = 1 + 470 000/10 000 = 1 + 47 = 48

Jednakże, jeśli R1 jest znacznie większy niż R2, zysk będzie tylko nieco większy niż jedność. Na przykład, jeśli R1 = 100 K i R2 = 22 K, zysk będzie wynosił:

Wyłączony = 1 + 22 000/100 000 = 1 + 0,22 = 1,22

W przypadku, gdy obie rezystancje są identyczne (R1 = R2), wzmocnienie będzie zawsze wynosić 2. Aby się o tym przekonać, wypróbuj równanie wzmocnienia w kilku scenariuszach.

Konkretna sytuacja ma miejsce, gdy obie rezystancje są ustawione na 0. Innymi słowy, jak widać na rys. 4 poniżej, zamiast rezystorów stosuje się połączenia bezpośrednie.

W tym przypadku zysk jest dokładnie jeden. Jest to zgodne z formułą wzmocnienia:

Wył. = 1 + R2/R1 = 1 + 0/0 = 1

Wejście i wyjście są identyczne. Zastosowania tego nieodwracającego obwodu wtórnika napięcia obejmują dopasowanie impedancji, izolację i buforowanie.

ADDER (wzmacniacz sumujący)

Za pomocą wzmacniacza operacyjnego można dodać pewną liczbę napięć wejściowych. Jak pokazano na rys. 5 poniżej, sygnały wejściowe V1, V2,…Vn są doprowadzone do wzmacniacza operacyjnego poprzez rezystory R1, R2,…Rn.

Sygnały te są następnie łączone w celu wytworzenia sygnału wyjściowego, który jest równy sumie sygnałów wejściowych. Poniższy wzór może być użyty do obliczenia rzeczywistej wydajności wzmacniacza operacyjnego jako sumatora:

VOUT = - Ro ((V1/R1) + (V2/R2) .. + (Vn/Rn))

Zobacz symbol negatywu. Oznacza to, że wyjście zostało odwrócone (odwrócona polaryzacja). Innymi słowy, ten obwód jest sumatorem odwracającym.

Obwód można zmienić tak, aby działał jako sumator nieodwracający, przełączając połączenia do wejść odwracających i nieodwracających wzmacniacza operacyjnego, jak pokazano na rys. 6 poniżej.

Równanie wyjściowe można uprościć zakładając, że wszystkie rezystory wejściowe mają identyczne wartości.

VOUT = - Ro ((V1 + V2 .. + Vn)/R)

WZMACNIACZ RÓŻNICOWY

Rys. 7 powyżej przedstawia podstawowy obwód wzmacniacza różnicowego. Wartości składników są ustawione tak, że R1 = R2 i R3 = R4. Dlatego wydajność obwodu można obliczyć za pomocą następującego wzoru:

VOUT = VIN 2 - VIN 1

Tylko tak długo, jak wzmacniacz operacyjny akceptuje, że wejścia 1 i 2 mają różne impedancje (wejście 1 ma impedancję R1, a wejście 2 ma impedancję R1 plus R3).

DODAWCA/ODEJMUJĄCY

Rysunek 8 powyżej przedstawia konfigurację obwodu sumującego/odejmującego wzmacniacza operacyjnego. W przypadku, gdy R1 i R2 mają identyczne wartości, a R3 i R4 są podobnie ustawione na te same wartości, wówczas:

VOUT = (V3 + V4) - (V1 - V2)

Innymi słowy, Vout = V3 + V4 jest sumą wejść V3 i V4, podczas gdy jest to odjęcie wejść V1 i V2. Wartości R1, R2, R3 i R4 są dobierane tak, aby odpowiadały charakterystyce wzmacniacza operacyjnego. R5 powinno być równe R3 i R4, a R6 powinno być równe R1 i R2.

MNOŻNIK

Proste operacje mnożenia można wykonać za pomocą układu pokazanego na rys. 9 powyżej. Należy pamiętać, że jest to ten sam obwód, co na rys. 1. Aby uzyskać stałe wzmocnienie (a następnie pomnożenie napięcia wejściowego w stosunku R2/R1) i dokładne wyniki, precyzyjne rezystory z zalecanymi wartościami dla R1 i R2 powinien być używany. Warto zauważyć, że faza wyjściowa jest odwracana przez ten obwód. Napięcie na wyjściu będzie równe:

VOUT = - (VIN x wył.)

gdzie Av jest wzmocnieniem określonym przez R1 i R2. VOUT i VIN to odpowiednio napięcia wyjściowe i wejściowe.

Jak widać na rys. 10 powyżej, stałą mnożenia można zmienić, jeśli R2 jest zmienną rezystancją (potencjometr). Wokół wałka sterującego można zamontować tarczę kalibracyjną z oznaczeniami różnych typowych wzmocnień. Stała mnożenia może być odczytana bezpośrednio z tej tarczy przy użyciu skalibrowanego odczytu.

INTEGRATOR

Wzmacniacz operacyjny będzie przynajmniej teoretycznie działał jako integrator, gdy wejście odwracające jest połączone z wyjściem przez kondensator.

Jak pokazano na rys. 11 powyżej, równoległy rezystor musi być podłączony do tego kondensatora w celu utrzymania stabilności DC. Ten obwód realizuje następującą zależność w celu zintegrowania sygnału wejściowego:

Wartość R2 należy dobrać tak, aby odpowiadała parametrom wzmacniacza operacyjnego, tak aby:

VOUT = R2/R1 x VIN

RÓŻNICOWNIK

Obwód wzmacniacza operacyjnego różniczkowania zawiera kondensator na linii wejściowej, który łączy się z wejściem odwracającym, oraz rezystor, który łączy to wejście z wyjściem. Jednak obwód ten ma wyraźne ograniczenia, dlatego preferowaną konfiguracją byłoby równoległe ustawienie rezystora i kondensatora, jak pokazano na ryc. 12 powyżej.

Poniższe równanie określa, jak dobrze działa ten obwód:

VOUT = - (R2 x C1) dVIN/dt

WZMACNIACZE LOGÓW

Podstawowy obwód (rys. 13 powyżej) wykorzystuje tranzystor NPN i wzmacniacz operacyjny do generowania wyjścia proporcjonalnego do logu wejścia:

VOUT = (- k log ₁₀ ) pt./pt. _O

Obwód „odwrócony”, pracujący jako podstawowy wzmacniacz antylogowy, został przedstawiony na dolnym schemacie. Zazwyczaj kondensator ma niską wartość (np. 20 pF).

WZMACNIACZ AUDIO

Wzmacniacz operacyjny jest zasadniczo wzmacniaczem prądu stałego, ale może być również stosowany w aplikacjach prądu przemiennego. Prosty wzmacniacz audio pokazano na rysunku 14 powyżej.

MIKSER AUDIO

W tym obwodzie pokazano modyfikację wzmacniacza audio (rys. 15 powyżej). Możesz zobaczyć, jak przypomina obwód sumatora na rys. 5. Różne sygnały wejściowe są mieszane lub łączone. Potencjometr wejściowy każdego sygnału wejściowego umożliwia regulację poziomu. W ten sposób użytkownik może regulować względne proporcje różnych sygnałów wejściowych na wyjściu.

ROZDZIELACZ SYGNAŁU

Obwód rozdzielacza sygnału widoczny na rys. 16 powyżej jest przeciwieństwem miksera. Pojedynczy sygnał wyjściowy jest podzielony na kilka identycznych wyjść, które zasilają różne wejścia. Wiele linii sygnałowych jest oddzielonych od siebie za pomocą tego obwodu. Aby ustawić wymagany poziom, każda linia wyjściowa zawiera osobny potencjometr.

NAPIĘCIE DO PRZETWORNIKA PRĄDU

Obwód przedstawiony na rys. 17 powyżej spowoduje, że impedancja obciążenia R2 i R1 będzie doświadczać tego samego przepływu prądu.

Wartość tego prądu byłaby proporcjonalna do napięcia sygnału wejściowego i niezależna od obciążenia.

Jednak ze względu na wysoką rezystancję wejściową zapewnianą przez zacisk nieodwracający, prąd będzie miał stosunkowo niską wartość. Prąd ten ma wartość wprost proporcjonalną do VIN/R1.

PRZETWORNIK PRĄDU NA NAPIĘCIE

Jeżeli napięcie wyjściowe jest równe IIN x R2 i zastosowano konstrukcję (rys. 18 powyżej), prąd sygnału wejściowego może płynąć prosto przez rezystor sprzężenia zwrotnego R2.

Innymi słowy, prąd wejściowy jest przekształcany na proporcjonalne napięcie wyjściowe.

Obwód polaryzacji utworzony na wejściu odwracającym ustawia dolny limit przepływu prądu, co zapobiega przechodzeniu jakiegokolwiek prądu przez R2. Aby wyeliminować „szum”, do tego obwodu można dodać kondensator, jak pokazano na rysunku.

OBECNE ŹRÓDŁO

Powyższy rysunek 19 pokazuje, jak wzmacniacz operacyjny może być używany jako źródło prądu. Wartości rezystorów można obliczyć za pomocą następujących równań:

R1 = R2

R3 = R4 + R5

Prąd wyjściowy można oszacować za pomocą następującego wzoru:

Iwy = (R3 x VIN) / (R1 x R5)

MULTIWIBRATOR

Możesz przystosować wzmacniacz operacyjny do użycia jako multiwibrator. Rys. 20 powyżej przedstawia dwa podstawowe obwody. Konstrukcja w lewym górnym rogu to wolnobieżny (stabilny) multiwibrator, którego częstotliwość jest kontrolowana przez:

Na dolnym prawym schemacie można zobaczyć monostabilny obwód multiwibratora, który może być aktywowany przez wejście impulsu fali prostokątnej. Podane wartości komponentów dotyczą wzmacniacza operacyjnego CA741.

GENERATOR FAL KWADRATOWYCH

Rys. 21 powyżej przedstawia funkcjonalny obwód generatora fali prostokątnej skupiony wokół wzmacniacza operacyjnego. Ten obwód generatora fal prostokątnych mógłby być prawdopodobnie najprostszym. Oprócz samego wzmacniacza operacyjnego potrzebne są tylko trzy zewnętrzne rezystory i jeden kondensator.

Dwa główne elementy określające stałą czasową obwodu (częstotliwość wyjściowa) to rezystor R1 i kondensator C1. Jednak połączenie dodatniego sprzężenia zwrotnego opartego na R2 i R3 ma również wpływ na częstotliwość wyjściową. Chociaż równania są często nieco skomplikowane, można je uprościć dla określonych stosunków R3/R2. Dla ilustracji:

Jeżeli R3/R2 ≈ 1,0 to F ≈ 0,5/(R1/C1)

lub,

Jeżeli R3/R2 ≈ 10 to F ≈ 5/(R1/C1)

Najbardziej praktyczną metodą jest zastosowanie jednego z tych standardowych stosunków i zmiana wartości R1 i C1 w celu uzyskania wymaganej częstotliwości. Dla R2 i R3 można zastosować wartości konwencjonalne. Na przykład stosunek R3/R2 będzie wynosił 10, jeśli R2 = 10K i R3 = 100K, a zatem:

F = 5/(R1/C1)

W większości przypadków będziemy już świadomi wymaganej częstotliwości i będziemy musieli jedynie dobrać odpowiednie wartości składowych. Najprostszą metodą jest najpierw wybrać wartość C1, która wydaje się rozsądna, a następnie zmienić równanie, aby znaleźć R1:

R1 = 5/(F x C1)

Spójrzmy na typowy przykład częstotliwości 1200 Hz, którego szukamy. Jeśli C1 jest podłączony do kondensatora 0,22uF, to R1 powinien mieć wartość zgodną z poniższym wzorem:

R1 = 5/(1200 x 0,000000022) = 5/0,0000264 = 18,940 Ω

W większości zastosowań można zastosować typowy rezystor 18K. Potencjometr można dodać szeregowo z R1, aby zwiększyć użyteczność i adaptacyjność tego obwodu, jak pokazano na Rys. 22 poniżej. Umożliwia to ręczną regulację częstotliwości wyjściowej.

W przypadku tego obwodu stosuje się te same obliczenia, jednak wartość R1 jest zmieniana, aby dopasować szeregową kombinację stałego rezystora R1a i nastawioną wartość potencjometru R1b:

R1 = R1a + R1b

Rezystor stały jest wstawiony, aby zapewnić, że wartość R1 nigdy nie spadnie do zera. Zakres częstotliwości wyjściowych jest określony przez stałą wartość R1a i najwyższą rezystancję R1b.

GENERATOR ZMIENNEJ SZEROKOŚCI IMPULSU

Fala prostokątna jest całkowicie symetryczna. Cykl pracy sygnału fali prostokątnej jest zdefiniowany jako stosunek czasu wysokiego poziomu do całkowitego czasu cyklu. Fale prostokątne mają z definicji współczynnik wypełnienia 1:2.

Za pomocą tylko dwóch dodatkowych elementów generator fal prostokątnych z poprzedniej sekcji można przekształcić w generator fal prostokątnych. Rys. 23 powyżej przedstawia zaktualizowany obwód.

Dioda D1 ogranicza przepływ prądu przez R4 w ujemnych półcyklach. R1 i C1 tworzą stałą czasową wyrażoną w następującym równaniu:

T1 = 5/(2C1 x R1)

Jednak w dodatnich półcyklach dioda może przewodzić, a równoległa kombinacja R1 i R4 wraz z C1 definiuje stałą czasową, jak pokazano w następującym obliczeniu:

T2 = 5/(2C1 ((R1 R4)/(R1 + R4)))

Całkowita długość cyklu to tylko suma dwóch stałych czasowych półcyklu:

Tt = T1 + T2

Częstotliwość wyjściowa jest odwrotnością całkowitej stałej czasowej całego cyklu:

F = 1/Tt

Tutaj cykl pracy nie będzie równy 1:2, ponieważ stała czasowa dla sekcji wysokiego i niskiego poziomu cyklu będzie się różnić. W rezultacie powstaną asymetryczne przebiegi. Możliwe jest ustawienie R1 lub R4, a nawet obu z nich, ale należy pamiętać, że zmieniłoby to zarówno częstotliwość wyjściową, jak i współczynnik wypełnienia.

OSCYLATOR FALI SINUSOIDALNEJ

Fala sinusoidalna, pokazana na Rys. 24 poniżej, jest najbardziej podstawowym ze wszystkich sygnałów AC.

W tym niezwykle czystym sygnale nie ma absolutnie żadnej zawartości harmonicznych. W fali sinusoidalnej występuje tylko jedna częstotliwość podstawowa. Właściwie stworzenie całkowicie czystej, pozbawionej zniekształceń fali sinusoidalnej jest dość trudne. Na szczęście, używając obwodu oscylatora zbudowanego wokół wzmacniacza operacyjnego, możemy zbliżyć się do optymalnego kształtu fali.

Rys. 25 powyżej przedstawia konwencjonalny obwód oscylatora sinusoidalnego zawierający wzmacniacz operacyjny. Obwód typu twin-T służący jako filtr pasmowy (lub wycinający) służy jako sieć sprzężenia zwrotnego. Kondensator C1 i rezystory R1 i R2 tworzą jeden T. C2, C3, R3 i R4 tworzą drugi T. Na schemacie jest odwrócony. Aby ten obwód działał poprawnie, wartości komponentów muszą mieć następujące relacje:

Poniższy wzór określa częstotliwość wyjściową:

F = 1/(6,28 x R1 x C2)

Zmieniając wartość R4, można nieco poprawić strojenie sieci sprzężenia zwrotnego Twin-T. Zazwyczaj może to być mały potencjometr trymera. Potencjometr jest ustawiany na najwyższą rezystancję, a następnie stopniowo zmniejszany, aż obwód po prostu zawiśnie na granicy oscylacji. Wyjściowa fala sinusoidalna może ulec uszkodzeniu, jeśli rezystancja zostanie ustawiona zbyt nisko.

SPUST SCHMITTA

Technicznie rzecz biorąc, wyzwalacz Schmitta można nazwać komparatorem regeneracyjnym. Jego podstawową funkcją jest przekształcenie napięcia wejściowego, które powoli zmienia się w sygnał wyjściowy, przy określonym napięciu wejściowym.

Innymi słowy, ma właściwość „luzu” zwaną histerezą, która działa jak „wyzwalacz napięcia”. Wzmacniacz operacyjny staje się podstawowym elementem składowym operacji wyzwalania Schmitta (patrz rys. 26 powyżej). Następujące czynniki określają napięcie wyzwalające lub wyzwalające:

W _wycieczka = (V _{na zewnątrz} x R1) / (-R1 + R2)

W tego typu obwodzie histereza jest dwukrotnie większa od napięcia wyzwalającego.

Na ryc. 27 poniżej pokazano inny obwód wyzwalający Schmitta. W tym obwodzie mówi się, że wyjście jest „wyzwalane”, gdy wejście prądu stałego osiąga około jedną piątą napięcia zasilania.

Napięcie zasilania może wynosić od 6 do 15 woltów, dlatego w zależności od wybranego napięcia zasilania wyzwalacz można ustawić na działanie od 1,2 do 3 woltów. W razie potrzeby rzeczywisty punkt wyzwalania można również zmienić, modyfikując wartość R4.

Wyjście będzie takie samo jak napięcie zasilania, gdy tylko zostanie wyzwolone. Jeśli wyjście jest podłączone do żarówki lub diody LED (poprzez szeregowy rezystor balastowy), lampa (lub dioda LED) zaświeci się, gdy napięcie wejściowe osiągnie wartość wyzwalania, wskazując, że ten dokładny poziom napięcia został osiągnięty na wejściu.

Zawijanie

Było to więc kilka podstawowych układów wzmacniaczy operacyjnych z objaśnionymi ich parametrami. Mam nadzieję, że zrozumiałeś wszystkie cechy i formuły związane ze wzmacniaczem operacyjnym.

Jeśli masz jakikolwiek inny podstawowy projekt obwodu wzmacniacza operacyjnego, który Twoim zdaniem powinien zostać uwzględniony w powyższym artykule, możesz o nim wspomnieć w komentarzach poniżej.