Nieruchomy generator elektromagnetyczny (MEG)

Termin MEG odnosi się do nieruchomego obwodu generatora elektromagnetycznego, który jest przeznaczony do wytwarzania energii elektrycznej bez używania jakichkolwiek ruchomych elementów lub angażowania jakichkolwiek mechanicznych stopni.

Jak działa urządzenie MEG

Urządzenie jest wykonane wyłącznie poprzez strategiczne rozmieszczenie i współdziałanie magnesów trwałych, cewek i rdzenia ferromagnetycznego. Specjalność tego urządzenia, jak twierdzą wynalazcy i badacze, polega na jego potencjale generowania mocy wyjściowej znacznie wyższej niż indukowana wejściowa moc wyzwalania.

Urządzenie MEG składa się z kilku sekcji uzwojenia, w których pierwsza cewka wejściowa i cewka wyjściowa działają wzdłuż obszarów pierwszej ścieżki magnetycznej, podczas gdy cewki drugiej wejściowej i wyjściowej działają wzdłuż obszarów drugiej ścieżki magnetycznej.

Aby wykonać powyższą funkcję, cewki wejściowe są naprzemiennie wstrząsane przez zewnętrzny pulsujący prąd stały, tak że tylna siła elektromagnetyczna z cewek wejściowych jest w stanie indukować identyczny prąd pulsujący na cewkach wtórnych o określonej wielkości i szybkości.

Ta wielkość mocy wyjściowej, zmierzona przez wynalazców, wykazuje znakomite zwiększenie o współczynnik COP 3.

COP to skrót od współczynnika wydajności, a nadpobudliwość COP 3 oznacza, że ​​moc wyjściowa jest 3 razy większa niż moc wejściowa… to tak, jakby uzyskać 3 waty z mocy wejściowej zaledwie 1 wata.

Jeśli zbadamy proponowane urządzenie MEG, zdamy sobie sprawę, że w rzeczywistości nie narusza ono żadnych praw termodynamiki. Sekret wzrostu wartości COP tkwi w inteligentnym zastosowaniu cewek i magnesów trwałych oraz ich interakcji z centralnym rdzeniem ferromagnetycznym.

W jednym z moich wcześniejszych postów omówiliśmy urządzenie magnetyczne z równoległą ścieżką i dowiedziałem się, jak mały impuls elektryczny przyłożony zewnętrznie do cewek jest w stanie skierować moc magnesów trwałych w kierunku odpowiednich krawędzi urządzenia, generując ogromną siłę magnetyczną na tych końcach, a ta ogromna skoncentrowana siła magnetyczna była aż 4 razy większa niż zdolność mocy wejściowej.

Proponowany nieruchomy obwód generatora elektromagnetycznego wykorzystuje tę samą zasadę, mobilizując uśpioną, zmagazynowaną moc magnesów trwałych do wytwarzania energii elektrycznej znacznie wyższej niż zastosowane wejściowe impulsy wyzwalające.

Podstawowy układ cewki i magnesu skonfigurowany dla urządzenia MEG

Powyższy rysunek przedstawia podstawowy układ lub konfigurację cewek, magnesów i rdzenia. Sekcja w kolorze zielonym wskazuje rdzeń ferromagnetyczny, który ma postać 2 rdzeni C połączonych krawędzią, w ten sposób [].

Elementy w kolorze fioletowym to cewki kolektora nawinięte na plastikowe szpule, cewki te reagują z nagromadzonymi, skoncentrowanymi pulsującymi polami magnetycznymi i przekształcają je w energię elektryczną COP3 lub wyjście nadreaktywności COP 3.

Białe sekcje wskazują mniejsze cewki wyzwalające, które akceptują pulsujące napięcie wejściowe DC z zewnętrznego źródła zasilania.

Centralne czerwone i niebieskie bloki odnoszą się do magnesów, które powinny być typu neodymu.

Na zdjęciu górny rysunek przedstawia widok boczny urządzenia, natomiast dolny schemat przedstawia widok z góry generatora ME.

Cewki zaznaczone na biało muszą być pulsowane naprzemiennie z określoną częstotliwością, która może być zgodna ze specyfikacją rdzenia.

W przypadku rdzeni C z laminowanego żelaza częstotliwość może wynosić od 50 do 200 Hz, co może wymagać pewnych eksperymentów w celu ustalenia optymalnego lub najbardziej korzystnego wyniku pod względem wartości COP.

Poniższy schemat obwodu można skutecznie wykorzystać do zasilania cewek pierwotnych, jak podano w powyższym akapicie.

Podstawowe specyfikacje:

Rdzeń użyty w MEG może mieć kluczowe znaczenie, szczegóły przedstawia poniższy rysunek:

Wynalazcy: Patrick Stephen L. Bearden Thomas E. Hayes
James C. Moore Kenneth D. Kenny James L. Appl. Nie.: 656313 Wniesiony: 6 września 2000